Na regen komt zonneschijn maar dan anders.

Hallo lieve mensen!

Hier vanuit Nicaragua mijn eerste blog.
Zoals jullie misschien van mijn ouders al gehoord hebben moest ik de eerste dagen van mijn verblijf hier in Nicaragua erg wennen. Een enorme cultuurschok!

Nadat ik een extreem lange maar goede vlucht had gehad werd ik door iemand van de talenschool opgehaald om me naar Granada, de stad waar ik woon, te brengen. Ik was in de veronderstelling dat deze meneer Engels sprak maar dat viel uiteindelijk tegen. Hij kon vrijwel geen woord spreken. Dus de 45 min in de auto waren wat stil. Ik moest wennen aan de rijstijl: links of rechts inhalen het maakt allemaal niet uit als je maar toetert, en ik zag allemaal armoede om me heen. Magere paarden met brandmerken aan een touw langs de weg, overal vuilnis op straat, golfplaten huisjes, slechte wegen/amper een weg te noemen... Echt even wennen!

Met AFS kom je vaak in de welvarende gezinnen. Dit was ik dan ook gewend in Amerika en met de verhalen van Jeroen. Maar toen ik bij mijn huis aankwam bleek het tegendeel. Ik heb ook een golfplaten dak boven m'n hoofd, geen airconditioning (met 39 graden, en s nachts koelt het amper af), een douche met een pisstraaltje koud water, wc waar geen wc-papier in gegooid mag worden en buiten de wastafel waar naast de afwas ook de kleren met de hand worden gewassen. Weinig luxe dus! Ik wilde s middags m'n handen wassen maar het water was op.. Dat soort omstandigheden..

Het gezin waar ik in woon zijn moeder Vanesa en zoontje Antonio Johan (3 jaar). Vanesa verstaat wel Engels maar weigert dat tegen mij te praten. Als ik een vraag stel antwoord ze altijd in Spaans. Zo leer ik het wel maar het is wel enorm lastig. Helemaal voor de controlefreak als dat ik ben. Versta niet veel en er werd in de eerst dagen geen activiteiten gedaan. Ik kreeg stiekem toch een beetje heimwee naar m'n familie thuis waarmee je alles kan delen en altijd gezellig kan kletsen!

Wat een beetje licht aan de horizon bracht was het kerkbezoek zaterdagavondshow. Veel mensen zijn hier erg katholiek en gaan dus veel naar de kerk. Ik mocht mee. En wat een verschil met Nederland! Er werd veel gezongen, gitaar gespeeld, kinderen deden mee op hun eigen instrumentjes, de priester kwam persoonlijk langs om de hostie en de wijn rond te brengen.. En aan het einde van de mis werd er zelfs gedanst! Wauw!

Wij gingen al snel naar huis want Antonie sliep tijdens de mis al en ik heb ook een flinke jetlag.

Zondag werd ik wakker met een vreemde man en vrouw in het huis. Het bleken de vader en oma van Antonio te zijn. Ze kwamen hem ophalen om een antonio een dag bij z'n vader te laten zijn. Vanesa vond dit fijn! Er was namelijk een feest in de stad wat ter ere van het paard was. Dus s middags zijn Vanesa en ik eerst naar de stad gelopen om mijn school te zien. Daarna hebben we een docent en tevens vriend van Vanesa opgehaald en zijn we de stad in gelopen. Veel mensen, iedereen blij! Dit was leuk om te zien! Later op de middag was er nog een parade met paarden en heb zelfs een stier gezien! De bevolking van Nicaragua komt met zijn paard naar de stad om te laten zien dat ze een paard hebben en hoe het allemaal kan lopen. Soms wel zielig om aan te zien. De wonden van de sporen bloedden soms helemaal.. Ook zijn de paarden hier mager en gebrandmerkt..
Midden tijdens de parade begon het opeens te stortregenen. Nog nooit zo veel water naar beneden zien vallen! Iedereen dook onder de afdakjes om te schuilen. Maar de kinderen vonden het prachtig, nat werd je toch dus waren zouden ze niet dansen in de regen! Ook enkele ouders zagen hier de lol wel van in. Ik stond helemaal achteraan te schuilen maar iemand had me al gezien, een relatief lange blonde meid is hier niet echt te missen haha. Dus hij trok me de straat op. Ik snel mijn tas en camera weggegeven en begon ook maar te dansen! Na een paar mindere dagen was dit echt een feestje!

Vandaag is het maandag, mijn eerste schooldag. En die begon optijd! Haha 8 uur stipt was ik op school en begon mijn les. Het zijn een op een lessen dus dat is erg fijn! Vandaag was er ook nog een Australische vrouw. Helaas was het vandaag haar laatste dag maar het was fijn om ervaringen uit te wisselen.
Mijn docent heet Basco. Hij is een student aan de universiteit en doet dit als baantje ernaast. Hij kletst veel in Spaans maar gelukkig heel langzaam dus kan het redelijk volgen. Samen wat gepraat en oefeningen gedaan en de dag afgesloten met bingo. Een goede manier om woordjes te leren en de uitspraak te oefenen! Om 12 uur eindigt de schooldag. Maar er werd gevraagd of ik niet mee wilde doen met de activiteiten die door de school georganiseerd worden. Wat en wanneer kon ik niet helemaal uit het Spaans opmaken maar leek me leuk. Alles beter dan de hele dag stil zitten in deze temperatuur!

Dus om 13:30 was ik weer op school. Wat trouwens wel leuk is om te vertellen dat ik nu alleen door de stad heen fiets op m'n mountainbike. Geeft je wel een zelfstandig gevoel!

De australiaanse en Basco gingen mee op stap. We gingen met een chickenbus (oude schoolbus waarin je voor 10 cent 20 min kan rijden) naar een markt een paar dorpen verderop. Leuk om de markt met een local te bezoeken. Hij kan je net iets wat meer vertellen dan dat je anders te weten zou komen.

En nu ben ik weer thuis. Nat van het zweet want fietsen is hier niet heel ideaal ookal doet iedereen het haha. Het is hier een grote chaos in het verkeer!

Morgen ga ik weer naar school. Basco en ik zijn erachter gekomen dat het belangrijk voor me is om getallen te kennen. Kan nu niks alleen kopen want weet niet hoeveel ik moer betalen... Dus een leerpunt voor morgen!

Wat verder op de planning staat is al dagen een verassing.. Ik weet niet wat we eten, hoe laat we eten, waar we eten of wat we ook maar gaan doen..
Papa zou zeggen; loslaten Lenneke! Komt vast allemaal wel goed!
Nou daar hou ik me dan maar aan!

Nou dit was het wel weer voor vandaag! Ik zal snel weer wat van me laten horen!

Liefs!