(angst)zweet & kou

Hallo lieve lezers!

Mijn laatste verslag is niet heel lang geleden geweest maar ik heb de afgelopen dagen weer zoveel meegemaakt dat ik het echt allemaal moet opschrijven om het te onthouden!

Zaterdag was dus mijn allerlaatste werkdag en vertrok ik die avond naar Uyuni. Mijn bus vertrok om 20.30 uur dus ik had de tijd. Gelukkig maar want het regende super hard! Ik met mijn gigantische backpack door de straat om een taxi aan te houden.. Gelukkig had ik geluk en stopte er direct een en die bracht me naar het busstation. De bus die ik geboekt had was opzich prima. Het was een semi-cama wat inhoud dat je rugleuning naar achteren kan en dat er een soort voetensteun is. Best fijn als je 8 uur in een bus moet zitten! Gelukkig heb ik veel geslapen. Ja je word af en toe wakke rmdat de bus wiebeld of omdat de persoon naast je beweegt maar over het algemeen mag ik niet klagen. Om 5.00 uur kwamen we dan aan in Uyuni. Waar ik nog een tour moest boeken. En ja hoor, ook om 5 uur ´s ochtends stonden de verkopers hun tours te verkopen. Met mijn slaperige hoofd een touroperator binnengelopen en mijn tour geboekt. Achtertaf had deze verkoper niet helemaal de waarheid verteld over de prijs en de groep personen waarmee ik de tocht zou maken.. Helaas. De organisatie krijgt geen aanbeveling!

Toen ontbeten in een restaurantje en daarna moest ik toch echt wel geld gaan pinnen. Een tour van drie dagen hakt er lekker in in de portemonnee. Maar wat een ramp, ik kon nergens pinnen! Er waren 5 banken in Uyuni maar geen van allen wilde mij mijn geld geven. Na wat klesten met andere Nederlanders kwamen we erachter dat zij ook niet konden pinnen.. Je zweet hem dan wel even. Je weet dat je ook nog uit Uyuni moet over 3 dagen.. Dan maar een andere dag proberen!

De tour begon om 10.30 uur. Ik zat in de auto met 3 Brazilianen, 1 Spanjaard en een Fransman. Wat mij was beloofd is dat ik in een auto zou zitten met Europeanen en een Nederlander.. Maar nu werd er dus alleen maar spaans gepraat in de auto. Even mijn verwachtingen bijstellen en dan maar genieten van de trip!
De eerste stop was de treinbegraafplaats. Hier lagen/stonden vele oude treinen die vroeger gebruikt waren om goederen in en uit Uyuni te vervoeren.
Daarna snel onderweg naar de zoutvlaktes. Een van DE redenen dat ik deze tour wilde doen. De zoutvlaktes. Maar na ongeveer een uur rijden stopte de chauffeur de auto. En ja hoor, je hoorde de band sissen. Een lekke band! Balen want nu moesten we onze reserveband gebruiken en als die lek zou raken vederop in de reis heb je gewoon een groot probleem omdat je echt in de middle of nowhere bent..
De band verwisseld en doorgereden naar de grote witte vlaktes. Vroeger was dit een groot meer wat nu helemaal opgedroogd is waardoor de zoutvlaktes zijn ontstaan. Hier gegeten in een hotel gemaakt uit zoutblokken en daarna de typische fotos gemaakt. Leuk om te kunnen spelen met afstand! Ook was er een eiland met gigantische cactussen! Erg indrukwekkend!
Toen het al donkerder begon te worden zijn we naar het hostal gereden. Maar onderweg stopte onze chauffeur vaak de auto. Waarom? Om te checken hoe vol de reserveband was. Want blijkbaar liep deze ook langzaam leeg.. Shit! Dus langzaam naar het eerste beste hostel gereden en het was al pikkedonker toen hier aankwamen. Ook dit hostel was helemaal uit zout gemaakt. Mijn bed was zout met daarop een matras en de stoelen waren ook puur zout. Zo bijzonder om mee te maken! En gelukkig heb ik het de eerste nacht niet koud gehad!

Om 5 uur ging de wekker alweer want onze chauffeur wilde voor de horde weg dus dat betekende dat we om 6 uur toch echt wel in de auto moesten zitten. Na een hobbelige route door een soort woestijn kwamen we aan bij een dorpje waar de chauffeur de banden ging maken (ipv nieuwe kopen..) Hier baalden we wel van want daar stonden we dan, in een dorpje waar niks was twee uur te wachten.. En geluk hadden we niet want toen we eindelijk waren vetrokken uit het dorpje onderweg naar een van de vele meren in de woestijn stopte de chauffeur de auto weer. Deze band was nu ook echt lek.. Dus we hadden geen banden meer! Het enige wat we konden doen is wachten op een andere auto die hun band aan ons wilde geven. De eerste auto die kwam was een ander merk en die band zou dus niet passen. De tweede kwam gelukkig daar snel achteraan en daarbij paste de band wel! Gelukkig we konden nu onze reis vervlogen! En wat waren wij blij met die nieuwe band! Want de rest van de reis hebben we veel gestuiterd in de auto!
Lunch was aan een meer met vele flamingo´s. Prachtig om te zien! Overigens heb ik me de hele route niet verveeld hoor! Er was altijd wel iets moois te zien en het landschap veranderde haast ieder uur wel! Van enorme droogte naar zoutvlaktes naar speciale meren met flamingo´s naar lamas naar bergen en rotsen. Lunch was trouwens altijd leuk want dat was gewoon uit de klep van de auto. Echt picknicken!
Verder zijn we de tweede dag van onze tour naar het rode meer gereden. Hier was het water rood door de mineralen die erin zaten en waren er veel flamingo´s en lama´s. Prachtig want hier hebben we ook de zonsondergang mogen aanschouwen. Prachig maar ijzig koud! Het kan daar z´n -25 graden worden in de nacht… En het hostel waar we in sliepen had natuurlijk geen verwarming laat staan warm water! Maar we waren erg moe van het zitten in de auto de hele dag dus na het eten (met winterjas aan en must op) snel het bed in gedoken om te slapen. Was opzich niet koud want je had vele dekens. Maar waar ik last van had was de hoogte. Ik was al een beetje verkouden en als je dan zo hoog bent met weinig zuurstof in de lucht werkt dit niet bevorderend. Stevige hoofdpijn en de klachten van een oorontsteking.. Weinig slaap voor mij die nacht. En die duurde al niet lang want dit keer stonden we om 4 uur op. Zonsopgang, prachtige geizers en een tegenvallende hotspring. Na deze bezichtingen hebben we een deel van de groep afgezet bij de grens met Chille. Zij reisden door. Wat fijn was voor ons want we hadden nu alle ruimte in de auto!
En wat ben ik blij dat ik ook de terugweg ben meegegaan! We lunchden op een prachtige plek tussen de lamas! Wel duurde de reis lang! Heen hadden we gedaan in 2 dagen. Terug moest in 1 dag. Ik weet niet hoe de chauffeur zichzelf wakker hield want mij lukte het niet! Het zijn saaie wegen rechtdoor en we maakten lange uren.. In totaal hebben we 900 km gereden in 3 dagen met een gemiddelde snelheid van 50/60 km per uur gok ik. En het hoogste punt wat we hebben bereikt lag op 5000 meter hoogte!

Weer aangekomen in Uyuni was ik helemaal kapot! Zo veel indrukken, weinig slaap en de nadelen van de hoogte waren erg veel. Snel de bus naar La Paz geboekt en alle banken in Uyuni opnieuw geprobeerd. Maar weer geen geluk. Ik kreeg weer geen geld.. Gelukkig had ik nog 50 dollar die ik heb kunnen wisselen maar nu heb ik dus niks meer!
Echt, dit is geen fijne situatie in het begin van mijn backpack avontuur! Gelukkig zat ik in de bus met 2 Nederlanders en een franse en ik kan geld van hen lenen als het echt moet.
De bus naar La Paz duurde 10 uur. Een minder luxe bus als van Sucre naar Uyuni maar het fijne was dat er nauwelijks mensen in de bus zaten. Dus je kon lekker van de stoel naast je gebruik maken! Vanmorgen om 5 uur waren we al in La Paz. Maar wat dan? Zijn de hostels dan wel open? Gelukkig waren we met 4 die een hostel zochten dus konden we samen op pad. Uiteindelijk zijn we beland in een hotel wat toevallig ook een dorm heeft waar we met z´n vieren kunnen slapen. Dit is voor 1 nacht en dan moeten we morgen weer ergens anders heen. Dus dat hebben we vooral vandaag gedaan. Op zoek naar een nieuw hostel en naar een bank wat mij geld wilde geven. Maar geluk hierin heb ik niet. Het is me nog steeds niet gelukt om geld op te nemen. Gelukkig heb ik hele lieve en behulpzame ouders in Nederland die me doormiddel van een Skypegesprek me een beetje hebben kunnen kalmeren en die het nu voor me in Nederland gaan uitzoeken. Hopelijk komt er snel een oplossing!
Ik zit nu in een internetcafe waar mijn limiet aan tijd bijna op is maar ik hoop snel nieuwe foto´s op mijn blog te kunnen zetten! De foto´s van mijn driedaagse tour zijn echt geweldig!

Liefs Lenneke