Veel werken en de 7 cascadas

Hallo!!

Afgelopen week was een drukke, vermoeiende maar zeker leuke week!
Maandag middag samen met Jeroen op z'n Spaans geskyped! Echt super leuk dat je elkaar nu ook goed kan verstaan in een andere taal! En s avonds met papa want die zat deze week in Mexico. Dus die maakte dezelfde dingen mee die ik allemaal in het begin van mijn reis heb ervaren (geen mens die Engels spreekt, uiteten op plastic stoeltjes in een typisch restaurant, geen bestaan van de TomTom). Altijd weer leuk om even contact te hebben met het thuisfront. Het voelt dan wel niet alsof ik al 7 weken weg ben maar ondertussen maak ik zo veel mee dat het fijn is om het ook mondeling te kunnen uitleggen.

Dinsdag heb ik gewoon de hele dag gewerkt en s avonds ben ik terug gegaan naar m'n werk om Engelse les aan de oudste meisjes te geven. Ze weten echt amper iets Engels dus alle hulp is hard nodig! Ook is er sinds deze week een andere vrijwilligster uit Slovenië gekomen. Zij heeft vorig jaar ook 2 weken bij ons gewerkt dus weet hoe het huis draait en wat er allemaal gebeuren moet. Omdat de hygiene van de meiden zo slecht is en je moeilijk controle kan houden of 30 meisjes wel hun tandenpoetsen na het eten en goed douchen had zij het idee om gezamenlijk te tandenpoetsen. S avonds na het eten moest iedereen z'n tandenborstel ophalen en hebben we al dansend onze tanden gepoetst. De meiden zijn dol op muziek maar omdat er geen radio of iets is horen ze dit maar weinig. Dus de eigen meegebrachte boxen van de andere vrijwilliger op onze telefoon aangesloten en 2 minuten lang muziek luisteren. Als de muziek voorbij is mogen ze stoppen met poetsen. Wat een feest. In het begin vonden ze het maar vreemd en alle tandpasta brandde in hun monden want dit waren ze natuurlijk niet gewend. Maar de andere dagen van de week vonden ze het steeds leuker worden en willen sommigen niet meer stoppen met poetsen na 2 min. ze willen meer! Haha

Woensdag zou er een activiteit van de Spaanse school zijn maar helaas werd die op het laatste moment afgezegd doordat er niet genoeg deelnemers waren. Even balen maar hierdoor had ik wel tijd om met mama te skypen en daarna weer naar m'n werk te gaan. Er moest nog veel brood verkocht worden door de kinderen en alle hulp hierbij is altijd welkom. Die avond moest ik meelopen met een groep meiden die normaal gesproken een hekel heeft aan verkopen en die dit dus altijd slecht doet. Ik zag de bui al hangen. Dacht dat dit een avond zou worden waarop ik de hele avond streng moest zijn. Maar uiteindelijk viel alles mee! De meiden vonden het leuk om s avonds de straat op te gaan want dan zijn er veel meer mensen als overdag en de sfeer is veel gezelliger. Dus met straatmuziek op de achtergrond liep ik al dansen door de straten. De meisjes vonden het geweldig! Wat een lol. Ze vonden het leuk dat ik mee was en ze beginnen zich echt aan me te binden. Hand in hand lopen we samen door de straten en en wordt de hele tijd gevraagd of ik echt niet langer kan blijven en of ik dan niet snel weer terug kom. Zo lief!!

Donderdagavond is er zoals elke donderdagavond Salsales op de Spaanse school en daarna in een cafe hier in de stad. Dus deze lessen allebei maar gevolgd! Op de Spaanse school is een chronisch mannen te kort dus het is fijn dat er in dat cafe altijd manen zijn. Toeristen en enkele locals die graag met buitenlandse meisjes een dansje maken. Achja, zij kunnen het het beste dus zijn dan ook de beste leermeesters!
Na de lessen wordt het weer gewoon een kroeg dus heb daar tot laat in de avond nog wat dansjes gemaakt met locals en vriendinnen van de Spaanse school.

Vrijdag wilden we graag naar het park gaan met de meisjes. Normaal gesproken gaan ze alleen het huis uit om brood te verkopen of om naar school te gaan. Er worden maar weinig (tot geen) extra activiteiten met de kinderen gedaan simpelweg omdat daar de mankracht niet voor is. Maar omdat ik er nog ben en we nu die andere vrijwilliger (Ana) hebben kon het! Helaas hadden de meiden alleen veel huiswerk waardoor we maar met 4 meisjes op stap konden. Maar wat hebben die meisjes genoten! Samen van de glijbaan. Een wat ouder meisje toevertrouwd dat zij alle foto's mocht maken die ochtend.. Stuk voor stuk glunderende gezichtjes. En die van mij glunderde misschien wel het meest. Genoot er zo van om te zien dat ze z'n plezier hadden! De meisjes hebben echt wel een speciaal plekje in m'n hart gekregen nu ik hier zo ben!
Toen de meisjes naar school moesten en in dus eigenlijk vrij was hebben we wat nagekletst en ideeën uitgewisseld over hoe we het een nog beter huis kunnen maken. Mama heeft gezegd dat ze graag iets duurzaams wilde doneren dus het leek me een goed idee om bestek voor iedereen te kopen. Vind het verschrikkelijk om te zien dat sommige kinderen hun soep moeten eten met hun handen of met hun vork omdat ze geen lepel hebben.
Hier was de baas van mijn werk heel blij mee dit te horen!
Samen met Matthia en Ana zijn we de stad in gegaan met de bedoeling om het een en ander voor het huis te kopen en om bij het huis Mallorca langs te gaan. Dit huis is zakelijk gezien van dezelfde eigenaar als Misky Wasi maar dan is de Mallorca een huis voor jongens. Dit is een veel groter huis met maar liefst 70 jongens van 6 tot 18 jaar en hier wordt ook mijn lunch en avondeten gekookt.
Het huis zelf was prachtig. Echt een koloniaal huis met een mooie patio en grotere ruimtes. Je kan duidelijk zien dat de baas van de huizen op de Mallorca werkt. Het zag er veel beter uit als bij ons. Dus hier wilden we ook met haar over praten. Momenteel hebben de meisjes maar 1 douche met warm water maar daarvan doet het putje het niet dus er staat altijd vies water en het stinkt er verschrikkelijk. Dit is al heel lang zo maar er wordt ons geen geld gegeven om het te repareren.
Na ons bezoek aan de Mallorca zijn we maar wat gaan drinken en hebben we de ervaringen van ons werk uitgewisseld. Wat vinden we van de kinderen en zijn er geen mogelijkheden om ze activiteiten te bieden waarvan ze wat kunnen leren en wat ze leuk vinden. Zo merkte ik op dat de kinderen helemaal niet creatief kunnen denken. Ik heb nog nooit iemand zien tekenen (alleen als het huiswerk was maar dat is letterlijk plaatjes overtekenen). Nooit zie ik een meisje een prinses of mooie bloemen tekenen. En als je ze papier en potloot geeft lopen ze helemaal vast.. Ze kunnen alleen maar plaatjes overtrekken.
Dit was goed om te doen want samen kan je elkaar motiveren om dingen aan te pakken en om ook te zorgen dat je maar kleine stapjes moet verwachten. Dit is hun leven en alles wat wij brengen is nieuw voor hen.
Na bijgekletst te hebben moest ik rennen naar mijn kookles van de Spaanse school. Picha de macho stond op het menu. Gefrituurde aardappel met veel uien (sausjes hier bestaan altijd vrijwel alleen maar uit ui) worst, paprika, pepers en tomaat. Erg lekker maar pittig!

Vrijdagavond was het ook de nacht van de musea. Dit betekende dat alle museau open waren tot middernacht en dat ze allemaal gratis waren. Dit is natuurlijk erg aantrekkelijk! Maar wat ik me niet had gerealiseerd is dat het voornamelijk aantrekkelijk is voor de bewoners van Sucre. Het is een arme stad en men heeft vaak geen geld voor musea. Dus op deze avond stond er dus een super lange rij voor alle musea! Een rij met alleen maar Bolivianen!
Zelf was ik samen met Matthia en haar Boliviaanse vrienden naar het kasteel geweest. Hier was ik vorige week ook al geweest maar zij wilden hier graag heen dus ben ik maar mee gegaan. Helaas was het museum nu niet veel aan. Doordat het zo druk was waren er geen tours en moest je snel door de kamers van het kasteel heen omdat er achter je al mensen aan het drukken waren omdat die ook naar binnen wilden.

Zaterdag was misschien wel de langste en leukste dag van de week. Om 8:30 zouden we op het centrale plein elkaar ontmoeten om naar de 7 watervallen te gaan. Het Belgische meisje van de taal school had dit geregeld. Samen met de mensen van de school, twee Bolivianen en wat andere toeristen zouden we een gratis tour doen langs de watervallen. Op internet stond dat je dit prima kon doen want je kon met de bus en daarna zou het nog een half uurtje lopen zijn. Nou, daar dacht onze tourguide anders over. Na ruim 3 uur wandelen over zelfbedachte dunne bergpadjes waren we bij de eerste "waterval" aangekomen. Een klein beetje stomend water wat uitkomt in een vieze plas. Dit was zo vies omdat de bewoners hierin hun kleren wassen. Dus je ziet al het afval sop drijven. De andere watervallen waren lastig te bereiken. Er moest geklommen worden over grote rotsen en achteraf gezien was het toch wel een gevaarlijke tocht. Soms moest de tourguide ons tillen om op de volgende rots te komen. En wat we ons toen nog niet realiseerden is dat we dezelfde weg ook weer naar beneden moesten. Dus uiteindelijk eindigde mijn dag met een gescheurde broek en een paar schrammen van de rotsen. Watervallen waren het dus niet echt maar je merkt dat je echt buiten de stad bent en middenin de kale bergen.
Als afsluiting van de dag heb ik samen met het Belgische meisje, een Zwitsers meisje en de twee gidsen samen gegeten in een leuk gezellig maar vooral lekker cafe en daarna was er een Oktoberfest in een andere kroeg. Allemaal waren we erg moe maar wilden eigenlijk ook wel naar dat feest.. Dus toch maar gegaan. Was erg gezellig maar het was echt een feest voor de toeristen dus was een feest zoals dat ook in Nederland gebeurd. Maar toen dit om 2 uur afgelopen was waren we helemaal over onze vermoeidheid heen en wilden we wel meer! Dus met z'n vijven in een taxi en op naar de "echte" discotheek. En dit is zo anders als in Nederland maar ZO LEUK! Als meisje moest ik 10 bolivianos entree betalen. Dit is z'n €1,20 haha! De jongens moesten 15 betalen. En toen het feest begon was het heel speciaal. Een jongen danst vrijwel altijd samen met een meisje. Beetje salsa-achtig. En er word zowel popmuziek als alle andere soorten muziek die je kan bedenken gespeeld. Meisjes komen hier in hele korte jurkjes die vrijwel niks verhullen en heb zelfs meiden gezien in galajurken! En jongens vrijwel altijd in een bloesje en soms nog met stropdas! Echt totaal anders maar bevalt me prima! Als toeristen in een lokale discotheek val je natuurlijk ook wel op dus aan aandacht geen gebrek ;)

Vandaag, zondag, was een brak dag maar waarop veel op de planning stond. Ik zou naar mijn werk gaan omdat sommige kinderen in het weekend in het huis blijven. Ze worden hier dan letterlijk opgesloten en mogen het huis niet uit. Vond dit verschrikkelijk om te horen dus had besloten om naar mijn werk te gaan en de kinderen mee te nemen naar een leuk park of uitzichtpunt in de stad. Maar helaas. Toen ik aankwam bleek dat er twee kinderen toch nog opgehaald waren door hun ouders en dat de twee overgebleven meiden te veel huiswerk hadden om iets met me te kunnen doen. Balen! Ik was super moe, was speciaal opgestaan voor hen, half uur naar m'n werk gelopen en dan horen dat het voor niks was?! Baalde flink. Dus ben met mezelf uit gaan lunchen in een typisch plastic stoeltjes restaurant met vieze jelly (echt typisch hier) als toetje. Daarna naar huis, even een middagdutje en daarna lekker in het park een boek lezen en dit reisverslag typen. En aan de lengte van dit verslag kan je wel zien dat je daar wel even mee bezig bent!

Volgende week is alweer en helaas mijn laatste week in Sucre. Als afscheid voor de meisjes heb ik bedacht om een foto te maken van alle meisjes en die hen cadeau te doen. Samen maken we dan een mooi fotolijstje van papier voor op hun kamers. Want momenteel hebben de meisjes niks aan de muren hangen. Heb nog van niemand een foto of leuke tekening of schilderij gezien. Lijkt me wel een leuke activiteit!

Tot snel!
Lenneke